அகிலா

எதிர் கதவின் பின் புன்னகையை செலவு செய்ய காசு கேட்கும் மனிதர்கள்தான்... பக்கமாய் பார்த்தால் பாந்தமாய் பேசுவதாக பாவனைகள் செய்வார்கள்... நம் அகம் புகுந்து அழகாய் நோட்டமிடும் ஆந்தை கண்கள்...   அமர்த்தலாய் வந்தமர்ந்து காபியை நிராகரித்து டீ கேட்கும் அமர்க்களம்... அக்கம்பக்கம் பற்றி புறம் சொல்லி தினத்தந்தியை தலைகீழாய் ஒப்பிக்கும் திறமை... தன் வீட்டில் வைக்காத சாம்பாரை மேல் வீட்டில் இருந்து வாங்கி தன் கணவனுக்கே பரிமாறுகிற சாதுர்யம்... நடிப்பாய் இருக்கும் நட்பு பூக்கள்தான் – ஆயினும்    என் உதட்டோர சிரிப்புக்கு சொந்தக்காரர்கள்... இவர்கள்தான் அடுக்கடுக்காய் தெரியும் ஜன்னல் வழி உலகங்கள்...

அனுபவங்கள் ஆச்சிரியப்படுத்தும் தவறுகள் திருந்தச்சொல்லும் செயலில் தன்மையாய் சுடுசொற்கள் தவிர்த்து சந்தேகம் களைந்து சுற்றத்தை காயப்படுத்தாமல்  அகந்தை அழித்து அறிவையும் விடுத்து வலிகளை பொதுவில் வைத்து மனிதத்தை மதித்து சாதாரணமாய் வாழும் அனுபவமே புத்தம்... அந்த அனுபவத்தையே செயலாக்கி நினைப்பில் முரண்படாமல் நின்று புத்தனின் வழி கால்பதித்து நடை பயில விழைகிறேன்....