ரயில் பயணங்களில் 4....

   ஒதுங்குவதும் ஒடுங்குவதும் பெண்ணின் தன்மை அல்ல...

பயணங்களின் போது பெண்கள் சந்திக்கும் அதிகமான பிரச்சனைகள் உடன் பயணிக்கும் ஆண்களிடம் இருந்துதான் வரவேண்டும் என்பதில்லை. மிதமிஞ்சிய பொறுமையும் கூட பெண்களுக்கு பிரச்சனைகளைக் கொடுக்கும் என்பதை உணர வேண்டும். ஆண்கள் அனைவரும் உத்தமர்கள் என்று கொள்ளவும் முடியாது. தப்பானவர்கள் என முடிவு பண்ணவும் முடியாது.  

ரயில் பயணங்களின் போது, என் இருக்கையின் அருகில் அமரும் நபர்களை சார்ட்டில் பார்த்துவிட்டுதான் உள்ளே செல்வது என்  வழக்கம். நேற்றைய பயணத்தின் போதும் அப்படித்தான். அருகே 81 வயது மூதாட்டி ஒருவரின் பெயர் பார்த்தேன். அவர் எங்கேயிருந்து பயணிக்கத் தொடங்குகிறார் என்பதை கவனிக்கத் தவறிவிட்டேன். ஏறி அமர்ந்தேன். அருகில் இருக்கை காலியாகவே இருந்தது

அரை மணிநேரம் சென்றிருக்கும். நான்கு கரைவேட்டிக்காரர்கள் வந்தார்கள். என்னருகே ஒருவரும் அருகே மூன்று பேர் அமரும் இருக்கையில் மற்றவர்களும் அமர்ந்துக் கொண்டார்கள். மற்றுமொரு ஐந்து நிமிடத்தில் இன்னும் இரு தொண்டர்கள் அவர்கள் அருகில் வந்து நின்று கொண்டார்கள்.

சில நிமிடங்கள் சென்றிருக்கும் முன் இருக்கை பெண்மணி, தன் இரண்டு குழந்தைகளுடன் வந்திருந்தவர், எழுந்து அந்த மூவரை பார்த்து ‘சீட் தள்ளாதீங்க...கொஞ்சம் ஒழுங்கா இருங்க..’ என்று சத்தமிட்டார்  உடனே நின்று கொண்டிருந்த தொண்டன் ஒருவன், ‘அக்கா...இனி இப்படி நடக்காது அக்கா...’ என்று உளறிக் கொண்டிருந்தான். அந்த பெண்மணியின் முகச்சுளித்தளில் புரிந்து போனது, அவன் எந்த நிலைமையில் இருந்தான் என்பது. அமைதியாக உட்கார்ந்துவிட்டார் அந்த பெண்மணி.

சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் எழுந்து, தன் சின்னப்பெண்ணை ஜன்னலோரம் அமர செய்து, அவள் இடத்தில் இவர் இடம் மாற்றி உட்கார்ந்தார். அந்த பெண்மணி ஒன்றும் சொல்லாத போதும் நின்று கொண்டிருந்தவன் ‘அக்கா ...சாரி...இனி இப்படி நடக்காது’ என்று ஏதோ உளறிக் கொண்டிருந்தான். அந்த பெண்ணின் பின் அமர்ந்து இருந்தவன் இன்னும் தொந்தரவு கொடுக்க அவர் அவனை பார்த்து முறைத்துவிட்டு திரும்பிக் கொண்டார். தொல்லைகள் அதிகமாவது தெரிந்தது எனக்கு. அந்த பெண்மணியின் அமைதியை அவர்கள் பயன்படுத்துவது தெரிந்தது.

நின்று கொண்டிருந்தவனில் இன்னொருவன் என்னருகே அமர்ந்திருந்தவனிடம் ஒட்டி நின்றுக் கொண்டு ‘நீ கொடுத்து வைச்சவன்...’ என்கிற தொனியில் என் காதில் விழட்டும் என்றே ஏதேதோ சொல்லிக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தவனை என்னை நோக்கித் தள்ளிக் கொண்டு இருந்தான். இவனும் நமட்டுச் சிரிப்புடன் அமர்ந்திருந்தான். பார்த்தேன். இது சரிபடாது என்று தோன்றியது. எழுந்து நேரே அடுத்த கம்பார்ட்மென்ட்டில் இருந்த டிடி யியை போய் பார்த்து விவரம் சொன்னேன். நான் யாரையும் அங்கே உட்கார வைக்கவில்லையே என்றார். உடன் வந்தார்.

‘எங்கே இங்கே, ரிசர்வர்ட் ஏசி கம்பார்ட்மென்ட்டில் உட்கார்ந்திருக்கீங்க...’என்று கேட்க, ‘எங்க எம்எல்ஏ அங்கே இருக்கார்...அதுதான் நாங்க இங்கே...காலியாதானே இருக்கு, உட்கார்ந்தா என்ன... ’ என்று அதிகாரமாய்க் கேட்க, அவர் சத்தம் போட்டு எல்லோரையும் வெளியே அனுப்பினார்.

பார்த்தால், சிறு விஷயமாகத்தான் தோன்றும். ஆனால் கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணி நேரமாக நடந்து, மனதளவிலும் உடலளவிலும் சிரமம் உண்டாக்கியிருக்கிறார்கள்.

முதலில் மது அருந்தி பயணிப்பது தவறு, அதனால் மூளை மழுங்கி பெண்களிடம் தகாத முறையில் நடப்பது அதைவிட தவறு, தான் ஒரு அரசியல்வாதி என்கிற போர்வையை போர்த்திக் கொண்டு தப்பிக்க நினைப்பது மிகப்பெரிய தவறு. பொது இடங்களில் மற்றவர்களின் மனம் புண்படாமல் பழகும் ஒழுக்கங்களை எப்போது இவர்கள் கற்றுக் கொள்ளப் போகிறார்கள் என்பது தெரியவில்லை.

பெண்களும் ஒரு தவறு ஆரம்பிக்கும் போதே அதை உணர்ந்து நடவடிக்கை எடுக்க உரியவரிடம் சொல்லவேண்டும். நாம் அமைதியாக ஒதுங்கி இருந்தால், யாரும் நம் உதவிக்கு வரமாட்டார்கள். தொந்தரவுகளைத் தாங்கிக் கொண்டு பெண் என்றால் இப்படிதான் பொறுத்து போகவேண்டும் என்று நினைத்து பேசாமல் இருப்பது தவறு.

பயணங்களின் போது பிரச்னை ஏற்படும் பட்சத்தில், யாரிடம் சொன்னால் சரியாகும் என்பதை புத்திசாலித்தனமாக யோசித்துச் செய்யவேண்டும். தள்ளாடுபவனிடம் தர்க்கம் பண்ணி பிரயோஜனம் இல்லை. ஒதுங்குவதும் ஒடுங்குவதும் பெண்ணின் தன்மை இல்லை. தவறுதான் என்பது உறுதியானால் உடனே அதற்கு நடவடிக்கை எடுக்கும் துணிவு பெண்களுக்கு வேண்டும்.

அறிவும் துணிவும் மட்டுமே எப்போதும் எங்கும் 

நம் துணை.  

 ரயில் பயணங்களில் 1...

ரயில் பயணங்களில் 2...

ரயில் பயணங்களில் 3...