பூச்சாண்டி.....

சோறு ஊட்டும் போதும், தூங்க செய்யும் போதும்
ஒரு தாய் தன் குழந்தைக்கு பூச்சாண்டியை வைத்து
படமும் பயமும் காட்டுவாள்...

சாப்பிடும் போது பூச்சாண்டியை நினைக்கும் ஒரு குழந்தை
தான் பலசாலியாகி அந்த பூச்சாண்டியை எதிர்த்து நிற்க வேண்டும் என்கிற  தைரியம் பெறும்...



தூங்கும் போது அவனை நினைக்கும் ஒரு குழந்தை
யாரையும் ஏற்றுக் கொள்ளவோ எதிர்க்கவோ தைரியமற்று
தன் அன்பில் இருப்பவர்களையே காயப்படுத்திப் பார்க்கும்...



இவை அனைத்தும் பூச்சாண்டியை அறிமுகப்படுத்தும்
அந்த தாயிடம் தான் இருக்கிறது...



அவளின் அந்த செயல் தவறில்லை - ஆனால்
அதை போராடி வெற்றி கொள்ளும் தன்மை அல்லது 
அதை பார்த்து பயந்து ஒளிந்து கொள்ளும் தன்மை
இரண்டில் எதை அவள் கற்று தருகிறாள் தன் குழந்தைக்கு  
என்பதில் தான் அக்குழந்தையின் வாழ்வின் சூட்சமமே அடங்குகிறது....



ஆறடி உயர்ந்த மனிதனாய் வளர்ந்து 
நாலு பேரை அடித்துவிட்டால் அவனை தான் 
தைரியமாய் வளர்த்திருக்கிறோம் என்று 
பெற்றோர் பெருமை கொள்ள முடியாது....
பிரச்சனைகளை மனதளவில் சந்திக்கும் தைரியம் இழந்தவன் தான் 
அதை உடலளவில் எதிர்க் கொள்கிறான்...... 



அந்த குழந்தையின் சிந்தனையில்
தெளிவாய் சிந்திக்கும் அறிவையும் 
தைரியமாயும் யோசனையாகவும் 
அடுத்தவர்களை காயப்படுத்தாமலும் 
நடந்துக் கொள்ளும் மனப்பக்குவத்தையும் 
கொடுத்தால்தான் அவர்கள் தன் குழந்தையை 
நல்ல முறையில் வளர்த்ததாக அர்த்தம்....



வளர்ப்பு முறையில் தவறு செய்யாதீர்கள் 
நாளை அக்குழந்தையால் சமூகமோ அல்லது 
யாராவது ஒருவர் மனதளவில் பாதிக்கப்பட்டால் கூட 
அந்த தவறு பெற்றோரையே சேரும்....



அடுத்த முறை யாராவது பூச்சாண்டியை கைக் காட்டினால் 
தெளிவுபடுத்துங்கள் அவர்களுக்கு
பூச்சாண்டிதான் சமூகத்தின் காவல்காரன் என்று....