என் வெண்புறாவே...

இந்த வசிப்பிடம் உறுதி உனக்கு

இவ்விடம் எனக்கு நிரந்தரமில்லை

நான் புலம்பெயரும் நாள் நெருங்குகிறது...

இத்தனை நாட்களாய் என் சிநேகிதத்தில்

நீயும் உன் துணையும்...

என் வீட்டின் உத்திரம் உனக்கு என்றபோது

நான் உன்னை எதிர்த்ததில்லை...

என் கவிதைகளை உன்னை சுற்றி பிணைத்து 

உன்னை தமிழ் சுவாசிக்க வைத்திருக்கிறேன்...  

நான் சொல்லி சென்ற கதைகளை

கம்பியில் அமர்ந்து பொறுமையாய்

கழுத்து சாய்த்து கேட்டிருக்கிறாய்...

உறவின் உன்னதத்தை

அறிந்தவன் நீ...

  

காலை வேளைகளில்

நீ படபடத்து பறப்பதை

பார்த்திருக்கிறேன்...

மாலை வேளைகளில்    

உன் ஊடலையும் காதலையும்  

ரசித்திருக்கிறேன்...

இருவரும் ஜோடியாய் சுற்றிவிட்டு வந்து

இருட்டில் அடங்குவதும்

சில நேரங்களில் சத்தத்துடன் சண்டையிட்டு

ஆளுக்கொரு திசையில் அமர்ந்திருப்பதும்   

தெரியும் எனக்கு....

முற்றத்து விளக்குமாரின் குச்சிகளை உருவி

உன் கூட்டின் கூரையாக்கி இருக்கிறாய்...

உன் குஞ்சுகளின் கரைச்சல்

கேட்கும்வரை இங்கிருப்பேனோ

இடம் பெயர்ந்திருப்பேனோ தெரியவில்லை...

விலாசம் விட்டு செல்கிறேன்

கூட்டி வந்து காண்பித்துச் செல்...

~ இப்படிக்கு 

உன்னுடன் நட்பு வைத்திருப்பதால்

கேள்விக்குறிகளாய் பார்வைகளை சந்திக்கும் 

அப்பாவி அகிலா...



படங்கள் அனைத்துமே என் வீட்டில் என் இனிய புறாக்களுடன் எடுத்ததுதான்......